Gaixoaldi luze eta gogorraren ondoren joan jaku Arantza. Ezer baino lehen, nere dolumina eta besarkada bere etxeko guztiei.
Pertsona bezala lasaia, hitz errazekoa eta maitagarria izateaz gain, ohorea izan zen beragaz oso aspaldi esperientzia politikoa izan nuelako.
Seguru asko ezagunagoa da bere azken urteotako ibilbidea, EH Bilduko sorreran eta zinegotzi gisa egindako ekarpena eta lana.
Urte luzeetako borrokak fruituak eman ditu eta herriak Garoña gelditu du. Borrokatzeak, nahiz eta nekeza izan, merezi izan du. Pasa den abuztuaren 1ean Espainiako Gobernuak behin-behingoz itxita zegoen Garoñako zentral nuklearra irekitzeko eskakizuna atzera bota zuen.
Urriaren 1eko erreferendumean, boto-papera hautestontzian sartzen.
Lehenik eta behin esan nahiko nuke euskalduna naizela, euskaldun sentitzen naizela eta euskaldun izateaz harro nagoela. Gehiago Irakurri
Urriaren 1eko erreferendumaren bezperako egunean gaudela, harri eta zur geratu gara euskaldunak kataluniarrek erakutsi duten sendotasunagatik, ausardiagatik, inteligentziagatik, serenitatearekin eta, uneoro, era baketsuan eraso guztien aurrean erantzuteko erakutsi duten gaitasunarekin eta hainbat neurri hartuz izan duten trebeziarekin.
Inoiz baino medio eta hedabide gehiago dauzkagun honetan, inoiz baino gutxiago irakurtzen da eta, hein batean, irakurri ezean transmisio atal bat galtzen da. Iraganaren balioa maitatzea ezinbestekoa baita oraina interpretatu eta ulertzeko, zaletasuna eta premia uztartu aldera.
Zeren eta Historia ulertzeak ezin du besterik esan nahi geure buruak ulertzea baino. Iraganaz jabetzeak norbere burua harekiko zordun jakitea esanahi du. Herri bat batez ere bere Historia eta bere Utopia da, baina ez hori bakarrik, pertsona edo nortasun gisa ulertzen dugun dena da.