Murriztuta bizi gara joan den hilabeteetan. Ezezkoaren baitan, dena ukazio eta ukabide. Errua eta ardura egotzi dizkigute, pandemia mundial baten baitan norbanakoak duen jarrera salatuz. Indibiduoan arreta jarriz. Atzamarrarekin seinalatu eta kulpak banatu. Autokritika zero, neurri zentzudunak zero. Dena debeku. Produktibo izateari muzin egin gabe, gainontzeko bizitzaren ertz gehienak kamustu dizkigute, neurri zorrotzak ezarri eta ezetz horretan bizitzera ohitzera behartuz, kasik kondenatuz.
Iritzia
Egonean, ezinegona! (13/13 sententziaren zain)
Egonean doakigu denbora. Egonean begiratzen diogu bizitzaren emariari. Eta, esango nuke, egonean egotea dela munduan egoteko modu bat.
Pertsona batek sententziaren zama bizkar gainean senti dezakeenean egonean ematen du denbora. Bere baitara murgiltzen da, barruko elkarrizketa baita garrantziadun, gero hurbilean datorkiona hezurmamituz joateko.
Aiete VS. Balditza aldaketa?
Hamar urte igaro dira Aieteko Konferentzia ekimendu zenetik eta egunotan bolo-bolo dihardu hedabideetan. Data garrantzitsu hartatik aurrera eman diren urratsak edota bidean utzitako gabeziak, hori beste kontu bat da. Ez dago zalantzarik, euskal gizarte zibilaren zati batek egindako lan mardula konferentzia bera eta inguruko guztia posible izan zedin. Bake konferentzia ere deitua izan zen hura baina, nago, oraindik baketik hurrun gaudela edo, behintzat, bakea konponbide orokor bezala ulertzen dugunontzat.
Kaleak arriskutsu?
Ondo dakigu kaleak betidanik izan direla arriskutsu emakumeentzat eta LGTBIQ kolektiboentzat, batez ere, gaueko ez ohiko orduetan. Ez dugu urrun joan beharrik, gure herrian bertan, azken egunetan eraso homofobo eta eraso matxista bat gertatuak izan direlako. Halaber, berriki jakin izan dugu Asturiaseko hiriburuan gazte talde batek bi neska bortxatu egin dituela, bat Euskal Herrian sortutakoa.
Ahizpak
Ezagutu nuenetik gustatzen zaidan hitza da ahizpatasuna, edo bai behintzat esanahia ulertu nuenetik. Alaba bakar izanda, ahizpa gabe hazi eta hezi izanda, gaztaroan arraro egiten zitzaidan hitzaren dimentsioa ulertzea, nigandik urruti zegoela uste bainuen. Urteak aurrera eta, halako batean nerabezaroarekin egin genuen topo eta oso ondo aurre nola egin jakin gabe lehenengo sareak josten hasi ginen. Lagunartean, ikaskide artean, militantzia guneetan, lantokian zein aisialdian, josi eta josi, batzuetan kontzienteki eta besteetan inertziaz.