Gazteok bakarrik egoten ez dakigula entzun izan dut noizbait. Desadostasuna adierazi dut beti. Ostiralean, ordea, eguzki izpiak aprobetxatzeko herritik bueltaka nenbilela, bazter guztiak erreparatzean konturatu nintzen agian ezetz, ez dakigula, edo akaso, ez dugula nahi. Aisialdia taldean, hausnarketak taldean, ikasi taldean, kafea taldean… bakarrik egotea saihesten dugu sarritan. Agian komunean ere taldeka amaituko dugu. Hain tragikoa al da bakarrik egotea? Bakardadeak erasotu eta jango gaituen beldur gara, ala?
Archives Maialen Arteaga
Mundua geratu mundua mugitzeko
Materia ez omen da desagertzen, dagoen materia beti berdina da. Materiak ordea, formaz aldatzen daki, solidotik likidora, likidotik gasera, gasetik solidora…bide asko har ditzake eta horrela, batzuetan, desagertu dela pentsatzera heltzen gara.
Bizitzako gauzekin ere antzeko zerbait gertatzen da. Martxoaren 8an greba egin nahi duten gizonezkoekin adibidez. Solidotik gas egoerara pasatzen da indarkeria orduan, eta nekez ikusten dugu. Baina pentsatzen jarriz gero, arnastean, nabari daiteke indarkeria zaporea eta batzuei ez zaigu aire hori sudurzuloetatik sartzen.
Prest zaude?
Imajinatu mendekuz betetako motxila pisutsu batekin bizi zarela, eta harekin egiten duzula lo, bazkaldu, gosaldu eta bidaiatu.Imajinatu haurtzarorik gabeko umea zarela. Imajinatu milaka kilometrotara duzula ama, imajinatu milaka kilometrotara duzula aita, imajinatu milaka kilometrotara dituzula biak. Imajinatu ostiral, larunbat edo dagokizun egunean mila kilometro mendeku egin behar dituzula, beti ere motxilarekin. Imajinatu 40 minutuz ikusiko dituzula, eta berriro etxera egingo duzula buelta, eta “hurrengo bisitara arte” esango diezula.
Noiz arte gora begira?
Duela hiru-lau urte, eztarriko arazoak nituela eta, logopedanera joaten hasi nintzen. Hitz egiten hasi eta berehala esan zidan, emakumeok dagokiguna baino tonu baxuagoan hitz egiteko joera dugula gizonezkoak imitatzeko. Modu honetan, gure hitzak pisu gehiago duela pentsatzen omen dugu. Ezetz esan nion, betidanik izan dudala ahots sendo eta baxu hori eta ez dudala inoiz gizonezkorik imitatu nahi izan. Ikusi ezin dudan arren, hala zela esan zidan, gure “subkontzientziak” egiten duela hori.