Gazteok bakarrik egoten ez dakigula entzun izan dut noizbait. Desadostasuna adierazi dut beti. Ostiralean, ordea, eguzki izpiak aprobetxatzeko herritik bueltaka nenbilela, bazter guztiak erreparatzean konturatu nintzen agian ezetz, ez dakigula, edo akaso, ez dugula nahi. Aisialdia taldean, hausnarketak taldean, ikasi taldean, kafea taldean… bakarrik egotea saihesten dugu sarritan. Agian komunean ere taldeka amaituko dugu. Hain tragikoa al da bakarrik egotea? Bakardadeak erasotu eta jango gaituen beldur gara, ala?
Iritzia
Gernika
Aste bete barru betetzen dira 81urte ´boom-bang´rdeatu zutela Gernika.
Ta niri ez dakit zergatik birrinduta datozkit datak burura;
73ko irailak 11ko Pinocheten golpea..
..mende berriko egun bereko N.Y-ko dorreak..
..Madrileko ostegun 11 hartakoa…
Memoria, errelatoa…
Hemendik egun batzuetara bi urte beteko dira Venezuelako hiriburuan, deportazioan, joan zitzaigunetik (deportazioa ez leku baten modukoa litzateke, non pertsonak ez duen ez oinarrizko legerik, ez inolako babes juridikorik, ez dagoelako inon erregistraturik). Gehiago Irakurri
Ekai
“Bere buruaz beste egin du adingabe transexual batek Ondarroan” otsailaren 16an Berria egunkarian notizia hau irakurtzerakoan tristura eta nazka handia sentitu nuen.
Mundua geratu mundua mugitzeko
Materia ez omen da desagertzen, dagoen materia beti berdina da. Materiak ordea, formaz aldatzen daki, solidotik likidora, likidotik gasera, gasetik solidora…bide asko har ditzake eta horrela, batzuetan, desagertu dela pentsatzera heltzen gara.
Bizitzako gauzekin ere antzeko zerbait gertatzen da. Martxoaren 8an greba egin nahi duten gizonezkoekin adibidez. Solidotik gas egoerara pasatzen da indarkeria orduan, eta nekez ikusten dugu. Baina pentsatzen jarriz gero, arnastean, nabari daiteke indarkeria zaporea eta batzuei ez zaigu aire hori sudurzuloetatik sartzen.